SA LIKOD NG PANGARAP

Sa isang maliit na baryo sa tabi ng bundok, nakatira ang pamilyang Alvarado. Si Mang Juan at si Aling Maria ay magkasamang nagsasaka. Mahirap lang sila, ngunit masaya sila sa kanilang simpleng pamumuhay. Si Mang Juan ang naghahalaman sa bukirin at si Aling Maria naman ay nag-aalaga ng mga hayop at nagtatahi ng mga damit. Sila ay may tatlong anak: sina Nena, ang panganay na 12 taong gulang, si Tonio, isang 9-taong-gulang na batang masiyahin, at si Baby, ang pinakamaliit na anak na tatlong taon pa lamang.

Ang kita ng kanilang pamilya mula sa bukirin ay hindi laging sapat. Minsan ay magaan ang ani, ngunit kadalasan, ang mga saksi ng panahon ay hindi pabor sa kanila. Tinutustusan ng kanilang mga magulang ang mga pangangailangan ng mga bata, ngunit madalas ay kulang pa. Si Nena, bilang panganay, ay naiintindihan ang hirap na pinagdadaanan ng kanilang pamilya. Bagamat bata, hindi niya nakalimutang magtulungan sa bahay at sa bukirin.

Ang pangarap ni Nena ay maging guro balang araw. Palagi niyang sinasabi sa kanyang ina, "Inay, gusto kong magtapos at turuan ang mga bata sa ating baryo." Ngunit hindi naging madali para sa kanya ang pangarap na ito. Hindi siya palaging may baon, at ang mga aklat niya ay luma at madalas nawawala ang ilang pahina. Nakatagpo lang siya ng mga aklat sa kanilang bahay na iniwan ng mga naunang henerasyon. Ngunit pinipilit niyang mag-aral nang maayos, kahit sa mga pagkakataong wala siyang sapat na kagamitan.

Isang araw, sa kanilang maliit na bahay habang naghuhugas ng pinggan si Nena, narinig niya ang usapan ng kanyang mga magulang.

"Inay, wala na tayong pera pang-kurso ni Nena sa susunod na taon. Wala pa tayong kita mula sa bukirin," sabi ni Mang Juan habang nag-aalala.

"Alam ko, Juan. Paano kaya natin matutulungan si Nena? Ang pangarap niyang maging guro ay napakaganda, ngunit wala tayong sapat na resources," tugon ni Aling Maria, malungkot na nakatingin sa mga anak.

Narinig ito ni Nena at napagpasyahan niyang magtulungan pa at maghanap ng paraan upang makapagtapos. Alam niyang hindi madali, ngunit wala siyang balak na sumuko.

Isang hapon, habang naglalakad siya pauwi mula sa paaralan, nakatagpo siya ng isang matandang babae na naglalakad sa gilid ng kalsada. Ang matanda ay may dala-dalang basket at mukhang matagal nang naglalakad. Nakiusap ang matanda kay Nena na tulungan siya sa pagbubuhat ng basket. Agad namang tumulong si Nena. Habang magkasama silang naglalakad, napansin ng matanda ang malungkot na expression sa mukha ni Nena.

"Ano ang iyong iniisip, bata?" tanong ng matanda habang iniisip si Nena.

"Wala po akong pera pang-baon at pang-aklat sa klase," tugon ni Nena. "Ang pamilya ko po, mahirap lang. Tinutulungan ko po ang aking mga magulang sa bukirin at sa bahay, pero minsan po, hindi po sapat ang kita."

Ang matanda ay ngumiti at nagbigay ng isang aklat kay Nena. "Ito ang aking ambag sa iyong pangarap," sabi ng matanda. "Ito ay aklat ng mga kwento at aral sa buhay. Sa bawat pahina nito, makikita mong hindi mo kailangang magkapera upang matutunan ang mga bagay na mahalaga. Ito ay magiging gabay mo sa pag-abot ng iyong pangarap."

Si Nena ay napanganga. Hindi niya inakalang may magbibigay sa kanya ng ganitong klaseng aklat. Pinangunahan siya ng matanda sa isang sulok ng kalsada, kung saan siya nagbabayad para sa ilang bagay, at pagkatapos ay naglakad papalayo. Iniiwan sa kanya ang aklat na puno ng mga kwento.

Bumalik si Nena sa kanilang bahay at agad na binasa ang aklat. Habang binabasa ito, natutunan niyang ang mga bagay na hindi nasusukat sa pera ay may higit na halaga. Tinuturo ng bawat kwento sa aklat ang kahalagahan ng sipag, pagtutulungan, at hindi pagsuko sa kabila ng mga pagsubok. Ang mga bayani sa kwento ay nagtagumpay hindi dahil sa kanilang yaman, kundi dahil sa kanilang pananampalataya at pagtitiyaga.

Mula noon, nagpatuloy si Nena sa kanyang pag-aaral nang masigasig. Hindi siya nagpatalo sa mga pagsubok, at nagsikap siya upang makamtan ang kanyang pangarap. Nakipag-usap siya sa kanyang mga guro at naghanap ng mga pagkakataon upang magtulungan. Kahit na wala siyang baon, hindi siya tumigil. Ang mga aklat na natagpuan niya sa kanilang bahay at ang aklat na ibinigay sa kanya ng matanda ay naging mga gabay niya sa bawat hakbang.

Paglipas ng ilang taon, natapos ni Nena ang kanyang pag-aaral. Hindi lang siya nakatapos ng elementarya, kundi nakapag-high school din at sa wakas, nakatapos ng kolehiyo. Ang kanyang pangarap na maging guro ay natupad, at sa kanyang pagbabalik sa baryo, siya na ngayon ang nagtuturo sa mga kabataan at ipinagpapasalamat ang mga aral na natutunan mula sa matandang babae at sa mga pagsubok na tinahak niya.

Ngunit higit pa sa lahat, natutunan ni Nena na ang tunay na kayamanan ay hindi nasusukat sa halaga ng pera. Ito ay matatagpuan sa pagtulong sa kapwa, sa pagtitiyaga, at sa hindi pagsuko sa pangarap.