PAGBANGON

Si Lara ay isang batang babae, labing-anim na taong gulang ngunit punung-puno ng pangarap. Lumaki siya sa isang baryo na tahimik, pero puno ng hirap. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, ang pinakamahalaga sa kanya ay ang makapag-aral at makatulong sa kanyang pamilya. Puno ng pag-asa ang kanyang mga mata at ang mga magulang niyang sina Aling Rosa at Mang Andres ay laging nagsasabi, "Anak, magsikap ka. Nasa pag-aaral ang iyong kinabukasan."

Ang buhay ni Lara ay simple lamang, pero isang araw, dumating si Mark. Isang batang lalaki mula sa kanilang baryo, ka-kabata niya sa edad at kaklase pa sa paaralan. Magaan ang kanilang samahan at walang malisya. Ngunit ang isang masayang pagkakaibigan ay nagbukas ng pinto sa isang bagong mundo na hindi nila kayang kontrolin.

Isang gabi, matapos ang isang kasiyahan sa baryo, naglakad sila sa tabi ng ilog. Tahimik ang paligid, ang mga bituin ay kumikislap, at ang hangin ay malamig. Doon, sa ilalim ng mga bituin, nagpasya silang magpakatotoo sa kanilang nararamdaman. "Mark, mahal kita," wika ni Lara, may halong takot at pagnanasa. Hindi na nila inisip kung anong mangyayari. Sa isang pagkilos na puno ng saya, nagbago ang kanilang mundo.

Pagkatapos ng gabi, nagsimula nang magbago ang katawan ni Lara. Isang araw, nakaramdam siya ng kakaibang sakit at pagka-iba ng kanyang katawan. Nang malaman niyang siya’y buntis, ang mundo ay para bang lumubog sa dilim. Hindi niya alam kung paano sasabihin sa kanyang magulang. Hindi siya handa. Takot na takot siya, at ang mga pangarap niyang itinaguyod sa maraming taon ay parang unti-unting naglaho.

Ngunit, sa kabila ng lahat ng takot, nagpasya si Lara na sabihin ang lahat sa kanyang ina. Pag-uwi niya sa kanilang bahay, nakaupo si Aling Rosa, naghihintay, at ang mga mata nito ay puno ng pag-aalala. "Ma..." mahina niyang wika, at hindi na niya kayang ipaliwanag pa. "Buntis po ako."

Dahil sa narinig, parang naluha si Aling Rosa, ngunit hindi ito nagalit. "Anak, hindi kita itatakwil. Wala tayong ibang paraan kundi magtulungan," sagot ni Aling Rosa, at agad niyang niyakap si Lara. "Kahit anong mangyari, magsisimula tayo ng bagong buhay. Tanggap kita."

Mahal na mahal ni Lara ang kanyang ina, at sa mga salitang iyon, isang parte ng takot niya ay nawala. Ngunit, hindi lahat ay ganito ka-simple. Sa baryo, nagsimula ang mga bulung-bulungan. Ang mga mata ng mga tao ay nakatutok sa kanya, at ang mga paratang ay nagsimulang sumik. Hindi niya alam kung paano haharapin ang mga iyon.

Si Mark, na matagal nang nanahimik, ay nagdesisyon na magsalita sa harap ng mga kabarangay. "Hindi ko sinasadya ito, ngunit magsasama kami ni Lara sa responsibilidad na ito," wika ni Mark, ang boses ay matapang at puno ng tapang. "Hindi namin kailangang matakot sa sasabihin ng iba. Gagawin namin ang tama."

Sa mga salitang iyon, nahanap ni Lara ang lakas upang magpatuloy. Hindi niya pinansin ang mga matang puno ng paghuhusga. Nagdesisyon siyang mag-aral pa rin. Maghapon at magdamag, nagtutulungan silang mag-asawa, at nagsimula siyang maghanap ng paraan upang tapusin ang kanyang edukasyon. Minsan, si Mark ay nagaalaga kay Mateo, ang anak nilang ipinanganak, habang si Lara ay nag-aaral. Hindi ito madali, ngunit ang kanilang pagmamahal at pagsusumikap ang naging lakas nilang magpatuloy.

Ilang taon ang lumipas, ipinanganak ni Lara si Baby Matheo, isang batang lalaki na lumaking puno ng saya at pagmamahal. Hindi naging perpekto ang lahat, ngunit nahanap ni Lara ang lakas na magpatuloy. Si Mark, bagamat bata pa, ay natutunan ang bigat ng pagiging ama at asawa. At si Lara, sa kabila ng lahat ng pagsubok, ay nagsilbing inspirasyon sa buong baryo.